第二百八十九章 摆渡人 (第2/2页)
“行了，赶紧走吧……”
嫌弃的摆摆手，船夫试图把加斯特驱离这片安静的码头。
“谢了。”
清楚自己在这里呆的时间已经够多的加斯特收起了试管，在道了一声谢后转身就走。
刚刚走下码头，身后传来了船夫的声音。
“卡戎是卡戎，我是我，那种被人类冠在头上的称呼，那种犹如癔症发作幻想出来的故事，对现在的我来说简直就像个讽刺一样……”
“还有…你欠我的人情多了去了，好好想想用什么来还吧！”
“咔！咔！”
“哗啦～哗啦～”
随着船橹的晃动，猫猫船载着它的主人离开了这处河口。
同样跟随着船夫离开这里的，还有水面上青蓝色的磷光，与那晦涩难懂的歌谣：
νοδατιοδνοδα.
νοδατιοδνοδα.
ντογροοκοσιν.
ντογροοκοσιν.
ντογροοκοσιν.
Τπρβατανταλστν.
Τπρβατανταλστν.
εδτιτλοσττνπρακτνδι‘ατβουλμεθα，δλοντοτ‘νεητγαθνκαριστον.
εδτιτλοσττνπρακτνδι‘ατβουλμεθα，δλοντοτ‘νεητγαθνκαριστον.
μπλκωτοσομρου
μπλκωτοσομρου
κομενγρτιναπεριπατοντανμντκτω.
κομενγρτιναπεριπατοντανμντκτω.
ξειβριστνποταμνοψευδνυμον.
ξειβριστνποταμνοψευδνυμον.
声音渐渐隐没在波光嶙峋的河面上，剩下的只有耳边不停传来的浪花声。
从歌声响起时便在原地驻足的加斯特扶了下眼镜，微不可查的哼了一声，离开了这个小码头。
……
“博士拿到想要的东西了？”
等在地下河道出口的艾利克斯歪头看着走出来的加斯特道。
“嗯，我们走吧。”
轻轻颔首，回应了助理的疑问，他向着下一处地点走去。
“唉？不休息一下…唉？！等下我嘛，博士！”
刚坐下没一会儿就要站起来真是够了——这样想着的艾利克斯急匆匆地收起了自己的包裹，小跑着离开了这里。